Badania kierowców zawodowych

Kierowcy oraz przedsiębiorcy wykonujący przewóz drogowy podlegają badaniom psychologicznym:

w wieku do 60 lat – co 5 lat;
w wieku od 60 lat – co 30 miesięcy.

Instruktorzy, egzaminatorzy, kierowcy pojazdu uprzywilejowanego oraz kierujący tramwajem;

w wieku do 65 lat – co 5 lat;
powyżej 65 lat – corocznie.

W przypadku kierowcy, który otrzymał skierowanie na badanie z Urzędu Miasta / Starostwa Powiatowego, nie orzeka się terminu kolejnego badania. W przypadku ponownego otrzymania skierowania z wyżej wymienionych instytucji, badanie należy w całości powtórzyć.

Osobom skierowanym przez lekarza medycyny pracy, które wykonują prace wymagające pełnej sprawności psychoruchowej lub kierują samochodem do 3,5 tony w ramach obowiązków służbowych, zgodnie z wytycznymi Instytutu Medycyny Pracy w Łodzi oraz Konsultanta Krajowego w dziedzinie Medycyny Pracy z 7 marca 2008 r. nie określa się terminu kolejnego badania, w przypadku kiedy nie istnieją żadne wskazania psychologiczne. Częstotliwość badań psychologicznych zależy od lekarza medycyny pracy, który kieruje pracowników na konsultację psychologiczną.

Czas badania psychotechnicznego jest uzależniony przede wszystkim od stanowiska, na które wykonuje się badanie. Zależy również od aktualnego stanu zdrowia, samopoczucia oraz wieku osoby badanej.

Pamiętaj, że prowadzenie pojazdu wymaga szczególnej koncentracji oraz odporności psychicznej na pewne sytuacje w ruchu drogowym. Istotne znaczenie ma również odporność na monotonię, która pojawia się podczas kilkugodzinnego prowadzenia pojazdów. Nie zawsze jednak kondycja psychiczna pozwala na szybkie reagowanie na zmienne warunki na drodze. Dlatego rzetelne badania psychologiczne dla kierowców są koniecznością. Dzięki nim możliwe jest zwiększenie bezpieczeństwa na drodze – sobie oraz innym uczestnikom ruchu.

POLECAMY

Oferta specjalna na przewóz maszyn lub transport z załadunkiem i wyładunkiem albo też częściowa lub kompleksowa usługa relokacji maszyn https://www.suda.com.pl/relokacja-maszyn/. Szczegóły na stronie https://www.suda.com.pl/.

Obecny poziom finansowania i wprowadzone regulacje w obszarze technologii nielekowych w znacznym stopniu utrudniają wprowadzanie innowacyjnych rozwiązań medycznych. Ponadto nieaktualizowane od wielu lat limity finansowania zmuszają pacjentów do ogromnych dopłat z własnej kieszeni do dostępnych na rynku wyrobów.

Ogólna wartość rynku wyrobów medycznych liczona przychodami firm to 17,5 mld złotych. W 2020 roku ogólna wartość produkcji krajowej branży wyrobów medycznych wyniosła blisko 11 mld złotych. To imponujący wynik, na który złożyła się praca 5266 podmiotów – wytwórców, importerów oraz dystrybutorów wyrobów medycznych oraz blisko 30 tys. pracowników zatrudnionych w tych firmach.

Pomimo rosnącego wpływu na polską gospodarkę, firmy działające w obszarze wyrobów medycznych borykają się ze znaczącymi przeszkodami systemowymi, które w dużej mierze odbijają się na polskich pacjentach. Jednym z palących problemów jest kategoryzacja oraz poziom finansowania wyrobów wydawanych na zlecenie. W Polsce przeznacza się na nie jedynie 1% ogólnego budżetu NFZ. Dla porównania nakłady per capita w krajach Grupy Wyszehradzkiej są średnio 3 razy większe. Odbija się to na kieszeni pacjentów, którzy do wyrobów dopłacać muszą aż 39% ich ogólnej wartości, czyli o kilkanaście punktów procentowych więcej, niż w Czechach czy na Słowacji.

Kategorie, które wymagają jak najszybszej rewizji to między innymi wózki inwalidzkie, peruki, protezy piersi, produkty stomijne czy aparaty słuchowe. Tylko w przypadku tych ostatnich, w ubiegłym roku polscy pacjenci musieli dopłacić ponad pół miliarda złotych. Limity finansowania stosowane w wymienionych grupach sprawiają, że pacjenci zmuszeni są do korzystania z bardzo podstawowych produktów lub, jak w przypadku stomii, mają dostęp do takiej liczby wyrobów, która nie spełnia ich miesięcznego zapotrzebowania. Godzi to w ich zdrowie i godność, pogarsza komfort leczenia czy rehabilitacji oraz znacząco przedłuża hospitalizację.

Ochrona zdrowia w Polsce dziś jeszcze jest wyraźnie zdominowana przez placówki publiczne, lecz sektor prywatny systematycznie zwiększa swój udział w całym systemie. Jego obecną wartość szacuje się na 56 miliardów złotych, podczas gdy budżet Narodowego Funduszu Zdrowia to 105 miliardów PLN. Prywatne wydatki stanowią już zatem nieco więcej niż ⅓ wszystkich wydatków na ochronę zdrowia w naszym kraju. Według szacunków analityków już za trzy lata mają one osiągnąć wartość 79 miliardów złotych.

Ponadto, także Krajowy Plan Odbudowy przewiduje inwestycje o wartości prawie 20 miliardów złotych w unowocześnienie systemu opieki medycznej, w tym również dalszą cyfryzację tego sektora. Wynika z tego, że firmy medyczne mają przed sobą fantastyczne perspektywy rozwoju.

Niestety, ze względu na to, że większość szpitali i klinik jest własnością publiczną, ich zarządzanie często jest zaniedbywane. To natomiast prowadzi do problemów z finansowaniem długów. W rezultacie, jednostki stają się niezdolne do przyciągania najlepszych specjalistów oraz mają problemy z inwestowaniem w nowe technologie mające polepszyć standardy i efektywność leczenia. Partnerstwo między ośrodkami publicznymi a prywatnym inwestorem staje się wobec tego coraz popularniejsze, by móc zapewnić niezbędne środki, choćby na nowe wyposażenie w obszarze diagnostyki obrazowej czy laboratoryjnej. Korzyści są tutaj obopólne – szpital się rozwija, a prywatny inwestor generuje stabilną, satysfakcjonującą stopę zwrotu.

Sektor prywatnych usług medycznych jest kluczowy dla funkcjonowania całego systemu ochrony zdrowia w Polsce. To właśnie on przeciera szlaki dla nowoczesnych rozwiązań technologicznych, wyznacza standardy w jakości obsługi pacjentów i nadaje kierunek rozwoju branży.

Dane statystyczne pokazują, że służba zdrowia podnosi się z kryzysu wywołanego pandemią. Według Statisty w 2021 roku rynek prywatnych usług medycznych w Polsce był wart prawie 61 miliardów złotych. Oznacza to wzrost o ponad 10% w stosunku do ubiegłego roku, kiedy to w wyniku Covid-19 wartość rynku odnotowała spadek.

Polacy chętnie korzystają z nierefundowanej opieki medycznej. Wydatki prywatne stanowią ponad ⅓ wszystkich wydatków na ochronę zdrowia (budżet NFZ na 2021 rok wyniósł 103 mld PLN). Sektor prywatny stanowi istotną część polskiej służby zdrowia i jest kluczowy dla efektywnego działania całego systemu.